احتمالا تو این شلوغ بازار نانو تکنولوژی که جدیدا مثل بیماری اپیدمیک همه را مبتلا کرده!! شنیدید که دیگه مثل زمان مدرسه رفتن ما کربن 3 فرم نداره: گرافیت ، الماس ، کربن آمورف یا همون دوده. بله. حالا دیگه میدونیم کربن شکل دیگری هم داره! نانوتیوب!!که البته اولین بار این فرم کربن با شناسایی فولرینها کشف شد. اما یک مسئله که این روزها نانولوله های کربنی رو خیلی محبوب کرده این ویژگیشونه که به خاطر سایز کم و ویژگیهای خوب دیگه در پزشکی و داروسازی(دارو رسانی) میتونند خیلی مفید باشند. مطمئنا شنیدید که تئوری های مختلفی مبنی بر اینکه دارورسانی هوشمند با کمک این نانوذرات میتونه بالاخره از رویا و افسانه به واقعیت در بیاد شنیدید.چون مثلا نانولوله ها میل ترکیبی با سایر عناصر در بدن رو ندارند. یعنی بدون هیچ تغییر و واکنشی راحت از بدن دفع میشند! اما یه نکته جالبناکی هم این وسط وجود داره که مثل یک سوزن بزرگ بادکنک امید محققین عزیز رو میترکونه! هیچ میدونید از بین 4 فرم شناخته شده کربن کدوم بیشترین سمیت رو برای انسان داره؟ مطمئنا با مقدمه چینی های من حدس میزنید که جواب نانولوله های کربنیه! بله اما چرا؟ این کوچولوهای نانومتری چطور میتونند سمی باشند؟؟! جواب ساده اما کمی غیر منتظره است! این کوچولوها در نهایت کوچکی و مفید بودن خیلی ساده مثل خنجر! همه ساختارهای غشا دار رو پاره میکونند! و سلول و همه ساختارهای حیاتیش غشادارند !
و این مشکل یکی از مشکلاتیه که از تحقق این آرزوی دانشمندان جلوگیری میکونه. البته در حال حاضر در حال تحقیق در این مورد هستند و امید میره که زودتر به نتیجه برسند!
|